Wishing You Were Somehow Here Again

Voor het eerst in tijden is het eens eventjes helemaal stil
en ben ik alleen met mijn gedachten.

Jij bent weg. Voorgoed.

Wat zal ik je missen
Op momenten dat ik het het minst verwacht.

Zoals wanneer je aan tafel zat en taart at
En het nu bij jouw koffie ook even leek
Alsof je daar nog had kunnen zitten
Taart te eten voor twee

Zoals wij huilen om jou voor honderd.

Dan, even later, niet veel, maar het leek een eeuwigheid
een ander moment, een andere dag, een andere plaats
Het moest wel zo, het kon niet anders

En toch
Four weddings and a funeral
Gereduceerd naar een van elk op een dag tijd

Lachen, eten, dansen, samen zijn
Samen zijn met jou
Kon ik maar nog langer
Met jou lachen, dansen, samen zijn
Nog even

Nog even

Maar jij bent weg. Voor even.
Maar toch lang genoeg.

En ik weet het wel, ik schreef je al:
De wereld krimpt
grenzen vervagen
de illusie van isolement is dood

Maar toch lijk je even heel ver weg
en de wereld eng en groot.

Jij, en jij, allebei zo ver
op je eigen manier
Al tikt de tijd sneller voort dan ik denk
Toch voelt alles nu zo traag, en leeg
En wil ik niet dat je me alleen laat

En voor het eerst in tijden is het eens eventjes helemaal stil
en besef ik dat ik deze stilte haat.

How it ends (voor bompa)

Zoals regen soms valt op klaarlichte dag
wanneer je hem allerminst verwacht
En je verrast met zijn koude, grauwe realiteit
Zo werd ook ik verrast
wanneer ik op een warme zomerdag
jouw koude douche over me heen kreeg

Zoals een klok soms kan blijven hangen
de wijzer moeizaam naar boven kruipt
En het even lijkt alsof de tijd is blijven stilstaan
Zo stond ook het tik-tik van mijn hart stil
en zweefde de tijd in het betekenisloze ijle
toen ik je voor het laatst zag

Zoals kleine meisjes huilen om een knuffel
zo huil ik nu om jou
En om alle verloren knuffels
die ik je nog zo graag geven wou

Een plots besef II

Met nieuw land onder mijn voeten
staar ik de oceaan uit
die me jarenlang op de proef stelde

En of ik in de problemen kwam
het water dat me bijna kapseisde
de golven die me bijna versmachtten
de vermoeidheid, de eindeloosheid
de horizon die altijd horizon bleef
de gekte die me bijna overnam

Bijna.

Met nieuw land onder mijn voeten
staar ik de oceaan uit
die me jarenlang gedragen heeft
en me niet heeft gezonken

Die me ondanks alles
toch niet heeft verdronken

En ik besef opeens dat ik je niet haat
of toch bijna niet
ondanks alles
En dat deze oceaan ook stiltes heeft gekend
van zachtjes vreedzaam dobberen
nergens heen
maar dat hoefde niet

Met nieuw land onder mijn voeten
staar ik de oceaan uit
en loop er naartoe

Pootjebadend kom ik naar je toe
een nieuwe oceaan
met palmbomen en zon en een zacht briesje
dat je water uitnodigend doet rimpelen

En ik besef opeens dat ik niet bang ben
mijn nieuw en veilig land achter te laten
want jouw nieuw water draagt me wel
zoals ik het altijd wou

Ik verruil mijn land graag voor jou.

Beach Baby

Je streling
als een zomers briesje
dat zich wentelt in de warmte
Ogen als de strakke lucht
in wolkenloze dromen verzonken
Een mond rood en zoet
als vruchten gekust door de zon
Als het kon lag ik eeuwig in je armen
als het kon.

We kijken naar elkaar
misschien een uur, of een dag
en praten wat in het niets
Over land, zee, sterren
en alle alternatieve realiteiten
waarin ik je misschien nooit had ontmoet
en jij me nooit had opgemerkt

We praten wat in het niets
over de alternatieve realiteit
waarin ik je niet graag zie
En ik glimlach bij mezelf want
Er zijn een oneindig aantal werkelijkheden
maar niet die.

Pink Rabbits

Verstikkende woorden als touwen en knopen
Een puzzel verscheurd, ongeklikt
Gevangen in armen die niet de mijne zijn
Een lichaam dat me vreemd lijkt kijkt me aan, raakt me aan
Plant gedachten in mijn hoofd, doet me in mijn dromen zweven
Elke dag weer opstaan en het gevoel hebben niet te kunnen leven
Het is krimpen vanbinnen maar vanbuiten ben ik groot
Ademnood
Stilte daar buiten maar schreeuwen daar binnen
En roepen en tieren en vechten
Maar smeken
“Hou me vast
Hou me vast, maar laat me gaan”
Sterven vanbinnen maar langs buiten zo groot
Ademnood
Happend bovenkomen als een vis op het droge
Zoekend naar lucht met zuurstof, naar lucht en zuurstof en ruimte en lucht
En opnieuw verdrinken, verzinken in angsten en twijfels en
Ademnood
Bijna dood
Tot jij
Jij.
De stilte die ik zocht
De oase van rust wedergekeerd
Vanbuiten, vanbinnen
De woorden verstomd
De touwen weer los en je armen los rond
Me heen
Alleen
Nooit meer alleen
De gekte, het gek worden
Voor eeuwig voorbij
Want jij
Jij.
Jij redde mij
En gaf me lucht en zuurstof
Waar ik wankel en onzeker door het ijle zweefde
Lucht en zuurstof waar ik eerst stikte
Nu adem ik voor twee met onze longen
De puzzel klikte.

Een plots besef

Of ik nu opsta met
een glimlach van oor tot oor
– het wordt een stralende dag
de vogels fluiten luid boven
het lawaai van de auto’s uit
En het eerste lentezonnetje
geeft een waterige warmte af.

Of ik nu vrienden ontmoet
verhalen deel, liefde streel
– wat is vriendschap?
Anders dan een gevoel van thuishoren
precies waar en zoals je bent
Een ander die me door en door kent
en me troost met een blik.

Of ik me nu te slapen leg
met voor mijn ogen al een droom
– wegglijdend uit de realiteit
weg zorgen angsten twijfels spijt
Verdrinkend in hemelsblauwe lucht
wolken van zilver, geluk van goud
diep in de nachtelijke duisternis

Niets verandert
hoezeer ik je mis.

Verandering

Sommige dingen veranderen nooit
zoals hoe ik ’s nachts bang ben in het donker
en mijn ogen dichtknijp tegen de monsters
en langzaam tel, wacht tot het veilig is
om dan dapper te kijken of het gevaar geweken is

Sommige dingen veranderen nooit
zoals hoe ik ‘slaap lekker’ blijf zeggen
en jij het glimlachend herhaalt, keer op keer
totdat je de trap op bent, naar de slaapkamer toe
en moe van de dag ‘stop’ zegt

Sommige dingen veranderen nooit
zoals jij die keer op keer terugkomt
en ik die je keer op keer weer toelaat
in mijn leven, in mijn hart
en je daar zachtjes koester

Maar sommige dingen veranderen nooit
zoals jij die keer op keer ook weer weggaat
en mij zomaar zonder meer achterlaat
met mijn ‘slaap lekker’ en mijn monsters
alleen in mijn, ons bed

En sommige dingen veranderen nooit
zoals hoe ik in de spiegel kijk
en merk hoe alleen ik ben zonder jou
maar dat niet wil toegeven
uit angst dat ik dan plots toch weer van je hou

Anyone Everyone

Take my hand
I must make you understand
I don’t have much time to spend
To win your heart

Show your soul
Unzip your skin and all
Let me in, make me whole
Never apart

We could be anyone
Together, outside, on the street
Let me be everyone
You need

Don’t leave now
I want you by my side
I know a place to hide
From greedy eyes

Hold me tight
Don’t let me out of your sight
Together we’ll try and fight
Saying our goodbyes

We could be anyone
In billions of people to meet
But let me be everyone
You need.

De Val

Of het al die tijd gewoon een val was geweest,
vroeg ze met een bang hartje.
Jij wist niet goed wat te antwoorden
en zei dus maar niets.

Maar natuurlijk was het geen val geweest
want je had het gemeend.
In plaats van een val
was het eerder een sprong
Een sprong in het bekende dat
toch naar onbekende wateren leidde
Wateren die beiden liever niet hadden betreden.

Helaas was er een factor
waarvan je nooit had gedacht er nog rekening mee te moeten houden
Zo overtuigd was je geweest
dat je sprong je naar de overkant zou leiden:

Die overkant werd nooit bereikt
want na de sprong komt altijd de val.

Beschrijving II

De deur stond vuurrood open
voor meer dan 365 dagen lang.
Erachter wachtte ik als een gespannen hond
wetende dat je thuis zou komen
ooit.

Een koude wind sloeg de deur
op een kiertje na dicht.
Ik rook nog de buitenlucht
maar mijn zicht werd me benomen
door twijfel.

Nu gooi niet jij, maar ik
die deur voorgoed toe.
Want wachten is voor hen
die hun leven niet leven
maar slechts hun tijd verdoen.

Straks draai ik hem op slot.